پروپوزال بهبود اتریوم (EIP)

برای تبدیل شدن به یک توسعه دهنده موفق قرارداد هوشمند در اتریوم، جدا از دانش فنی و معماری ، باید توانایی درک اسناد طراحی را داشته باشیم. چنین اسنادی برای هر توسعه دهنده جام مقدس است و بینش های لازم در مورد پیچیدگی ها و منطق مختلف در مورد هرگونه عملکرد را فراهم می کند. چنین اسناد طراحی توسط بسیاری از توسعه دهندگان ارشد در سراسر جهان معرفی و به عنوان پیشنهاد بهبود اتریوم یا پروپوزال بهبود اتریوم(EIP) شناخته می شود.

[irp posts=”7276″ name=”BIP:پیشنهاداتی برای بهبود پروتکل بیت کوین”]

پروپوزال بهبود اتریوم (EIP)

پروپوزال های بهبود اتریوم (EIP) ،استانداردهای مربوط به بستر اتریوم از جمله مشخصات پروتکل اصلی، API کلاینت و استانداردهای قرارداد را توصیف می کند .

EIP مخفف کلمه Ethereum Improvement Proposal است. EIP یک سند طراحی است که اطلاعاتی را به جامعه اتریوم ارائه می دهد ، یا ویژگی جدیدی را برای اتریوم یا فرآیندها یا محیط آن توصیف می کند. EIP باید مشخصات فنی را به صورت مختصر و منطقی برای ویژگی های جدید ارائه دهد. نویسنده EIP مسئول ایجاد اجماع در جامعه و مستند کردن نظرات مخالف است.برای توسعه دهندگان اتریوم ، EIP یک روش مناسب برای ردیابی پیشرفت اجرای آنها است.

انواع پروپوزال بهبود اتریوم (EIP)

سه نوع EIP وجود دارد:

Standards Track EIP

در این نوع هر تغییری که پیاده سازی های اتریوم را تحت تأثیر قرار دهد ، توصیف می کند . مانند تغییر در پروتکل شبکه ، تغییر در قوانین اعتبار بلاک یا تراکنش ، استانداردهای برنامه یا هرگونه تغییری که بر قابلیتهای برنامه ها تأثیر بگذارد . استاندارد EIP های شامل ، سند طراحی ، نحوه اجرا ، و بروزرسانی ها می باشد. علاوه بر این ، EIP های استاندارد را می توان به دسته های زیر تقسیم کرد.

EIP های مربوط به هسته (Core) : این دسته شامل بهبودهایی است که به اجماع نیاز دارند (به عنوان مثال EIP-5 ، EIP-101) ، و همچنین تغییراتی که لزوماً نیاز به اجماع ندارند اما ممکن است به بحث های “اصلی توسعه” مربوط باشند.

EIP های مربوط به شبکه (Networking) : این دسته شامل پیشرفت هایی در مورد p2p توسعه یافته (EIP-8) و بهبودهایی در پروتکل هایی، مانند پروتکل شبکه whisper و swarm است.

EIP های مربوط به واسط (Interface): شامل پیشرفت هایی در مورد مشخصات و استانداردهای API / RPC کلاینت و همچنین برخی از استانداردهای سطح زبان مانند (EIP-6) و ABI قرارداد می باشد.

EIP های مربوط به ERC : شامل استانداردها و قراردادهای سطح برنامه ، از جمله استانداردهای قرارداد مانند استانداردهای توکن (ERC-20) ، ثبت نام (ERC-26 ، ERC-137) ، طرح های URI (ERC-67) ، فرمت کتابخانه (EIP-82) ، و فرمت های کیف پول ارز دیجیتال (EIP-75 ، EIP-85) می باشد.

EIP های متا(Meta)

در این دسته فرآیندهای مرتبط با اتریوم توصیف شده و یا تغییری در فرآیند پیشنهاد می شود. این دسته مانند EIP های استاندارد است و نیاز به اجماع دارند.

EIP های اطلاعاتی

این دسته مربوط به مشکلات و مسائل مربوط به طراحی اتریوم هستند. و دستورالعمل ها یا اطلاعات کلی را برای اتریوم ارائه می دهد ، اما ویژگی جدیدی را پیشنهاد نمی کنند.

EIP باید حداقل معیارهای خاص را داشته باشد. و باید توصیف روشن و کاملی از پیشرفت پیشنهادی باشد. این پیشرفت باید نشان دهنده یک بهبود واقعی باشد. و اجرای آن ، پیچیده نباشد.

فرآیند EIP چگونه انجام می شود؟

روند استاندارد سازی برای همه EIP ها به صورت زیر است:

مرحله Idea : در این مرحله پیشنهاد در مخزن EIP قرار نمی گیرد و به صورت پیش نویس است.

مرحله Draft : اولین مرحله که EIP به صورت رسمی پیگیری می شود. در صورت قالب بندی صحیح ، یک EIP توسط ویرایشگر EIP در مخزن EIP ادغام می شود.

مرحله Review : نویسنده EIP یک EIP را برای آماده بودن جهت بررسی و بازبینی با برچسب Review علامت گذاری می کند.

مرحله Last Call : این مرحله بررسی نهایی قبل از انتقال به مرحله final است. ویرایشگر EIP وضعیت آخرین فراخوانی را تعیین کرده و تاریخ پایان بررسی (دوره بازبینی) را تعیین می کند ، به طور معمول 14 روز بعد.

اگر در این دوره نیاز به تغییرات داشته باشد ، EIP را به REVIEW برمی گرداند.

مرحله Final : این مرحله نشان دهنده استاندارد نهایی است. EIP نهایی در وضعیت نهایی وجود دارد و فقط باید برای اصلاح اشتباهات و اضافه کردن توضیحات به روز شود.

مرحله رکود یا ایستا Stagnant : در این مرحله هر EIP موجود در DRAFT یا REVIEW اگر برای مدت 6 ماه یا بیشتر غیرفعال باشد به STAGNANT منتقل می شود.

مرحله Withdrawn : در این مرحله نویسنده (های) EIP پیشنهاد خود را پس گرفته اند.این مرحله قابل بازگشت نیست.

مرحله Living : وضعیت ویژه ای برای EIP که به طور مداوم به روز می شوند و به وضعیت نهایی نمی رسند. هرگونه تغییر در این EIP ها بین حالتهای REVIEW و LIVING جابجا می شود.

نظارت بر EIP

به طور خلاصه ، هر کسی می تواند پیشنهادی را ارسال کند . ویراستاران EIP آن پیشنهاد را بررسی کرده و به عنوان پیش نویس در مخزن ادغام می شوند. چند مرحله باید انجام شود تا اینکه نهایی شود . مانند جمع آوری اجماع در مورد پیشنهاد ، دستیابی به اجماع توسعه دهندگان اصلی و اجماع تیم های کلاینت Ethereum (برای تغییرات مربوط به هسته).

در حال حاضر ، چندین ویرایشگر EIP با سطح فعالیت های مختلف وجود دارد ، که از روند بررسی پیشنهادات محافظت می کنند و بر چرخه زندگی EIP نظارت می کنند. آنها به صورت داوطلبانه کار می کنند و مجبورند با طیف وسیعی از پیشنهادها روبرو شوند. هیچ روشی برای چگونگی پردازش EIP های جدید یا نحوه انتصاب و حذف ویراستاران جدید تعریف نشده است. هیچ قانونی برای ارزیابی اولویت EIP در صف بررسی وجود ندارد. و معمولاً EIP هایی که بررسی می شوند یا آنهایی هستند که توسط توسعه دهندگان مشهور نوشته شده اند یا در جامعه دارای بازخورد بالاتری هستند.

نتیجه پروپوزال بهبود اتریوم (EIP)

EIP یا پیشنهادات برای بهبود شبکه اتریوم بستری برای بررسی ویژگی های جدید جهت ارتقا شبکه فراهم کرده است.این بستر به توسعه دهندگان امکان می دهد تا مسائل و مشکلات شبکه را شناسایی کرده و در جهت بهبود آن اقدام کنند. و همچنین بتوانند ویژگی ها و امکانات جدید را برای شبکه به ارمغان بیاورند.