لیمیت اوردر و استاپ اوردر جز ضروری معاملات و تحلیل تکنیکال بازارهای معاملاتی هستند. آنها کنترل معاملات و اتوماتیک‌سازی فرآیند ترید را برای معامله گران فراهم می‌کنند و درک نحوه عملکرد آنها برای موفقیت در این حوزه بسیار مهم است. با این حال، تفاوت‌های مشخصی بین این دو نوع سفارش وجود دارد. در این مقاله فکت کوینز، این تفاوت‌ها و همچنین مزایا و معایب هر کدام را بررسی خواهیم کرد.
لیمیت اوردر (Limit Order) چیست؟
لیمیت اوردر یا سفارش لیمیت نوعی سفارش است که در معاملات برای تعیین حداقل قیمت (برای سفارش‌های فروش) یا حداکثر قیمت (برای سفارش‌های خرید) استفاده می‌شود که در آن سرمایه‌گذار مایل به خرید یا فروش یک دارایی خاص است. این نوع سفارش با تعیین پارامترهای قیمتی خاص به معامله گران کنترل بیشتری بر معاملات خود می‌دهد. یک لیمیت اوردر تا زمانی که توسط معامله گر اجرا یا لغو نشود فعال باقی می‌ماند.
لیمیت اوردر خرید
لیمیت اوردر خرید به معامله گر اجازه می‌دهد تا قیمت خاصی را تعیین کند که در آن مایل به خرید یک ارز دیجیتال است. به عنوان مثال، اگر اتریوم در حال حاضر با قیمت 2000 دلار معامله می‌شود، یک تریدر می‌تواند یک سفارش لیمیت اوردر خرید در قیمت 1950 دلار قرار دهد. این بدان معناست که تریدر تنها در صورتی مایل به خرید است که اتریوم به قیمت تعیین‌شده 1950 دلار برسد، در این مرحله لیمیت اوردر خرید آغاز می‌شود و کارگزار یا صافی تلاش می‌کند معامله را اجرا کند.
سفارشات Buy limit orders معمولاً توسط معامله گرانی استفاده می‌شود که معتقدند قیمت بازار یک دارایی قبل از اینکه بخواهند وارد یک موقعیت خرید شوند کاهش می‌یابد. با تنظیم یک لیمیت اوردر خرید ، معامله‌گران می‌توانند به‌طور خودکار دارایی را با قیمت از پیش تعیین‌شده در صورت رسیدن قیمت به آن سطح خریداری کنند، و به آنها امکان می‌دهد به طور بالقوه از نقطه ورود پایین‌تری بهره ببرند.
بیشتر بخوانید: تفاوت الگوی پرچم گاوی و الگوی پرچم خرسی در چیست؟
لیمیت اوردر فروش
لیمیت اوردر فروش زمانی استفاده می‌شود که یک معامله گر بخواهد یک ارز دیجیتال را با قیمتی بالاتر از قیمت فعلی بازار بفروشد. به عنوان مثال، اگر قیمت اتریوم در حال حاضر 2000 دلار باشد، تریدر می‌تواند سفارش لیمیت فروش را در 2100 دلار قرار دهد. این بدان معناست که تریدر تنها در صورت رسیدن قیمت به سطح تعیین‌شده 2100 دلار، مایل به فروش رمزارز است. اگر قیمت اتریوم به 2100 دلار یا بالاتر افزایش یابد، سفارش فروش اجرا می‌شود و صرافی تلاش می‌کند تا معامله را انجام دهد.
سفارش‌های لیمیت اوردر فروش معمولاً توسط معامله‌گرانی که می‌خواهند دارایی را با قیمتی خاص یا بالاتر بفروشند، استفاده می‌شود. معامله گران می‌توانند با تنظیم یک سفارش لیمیت اوردر فروش، فرآیند فروش دارایی خود را به قیمت دلخواه خود به طور خودکار انجام دهند که این امر به آنها در مدیریت ریسک کمک می‌کند.
استاپ اوردر (Stop Order) چیست؟
استاپ اوردر (که همچنین به عنوان دستور توقف ضرر یا استاپ لاس نیز شناخته می‌شود) در معاملات برای محدود کردن ضررهای احتمالی یا شروع معامله زمانی که قیمت بازار به سطح معینی می‌رسد استفاده می‌شود. این سفارش برای محافظت از معامله گران در برابر ضررهای قابل توجه طراحی شده است و به آنها اجازه می‌دهد از تغییرات احتمالی قیمت استفاده کنند.
استاپ اوردر خرید
در معاملات ارزهای دیجیتال، زمانی که معامله گر بخواهد رمزارزی را با قیمتی بالاتر از ارزش فعلی بازار خریداری کند، از دستور توقف خرید (buy stop order) استفاده می‌شود. به عنوان مثال، اگر بیت کوین با قیمت 19000 دلار معامله می‌شود و معامله گر انتظار دارد که قیمت آن به 20100 دلار برسد و از آن فراتر رود، می‌تواند سفارش استاپ اوردر خرید را در 20100 دلار قرار دهد. اگر قیمت بیت کوین به 20100 دلار (یا بالای آن) برسد، دستور توقف خرید آغاز می‌شود و صرافی تلاش می‌کند معامله را جوش دهد.
استاپ اوردر خرید معمولاً توسط معامله گرانی استفاده می‌شود که معتقدند قیمت دارایی پس از عبور از یک سطح مقاومت مشخص به افزایش خود ادامه خواهد داد. با تنظیم یک دستور توقف خرید، معامله‌گران می‌توانند به‌طور خودکار زمانی که قیمت دارایی از یک سطح از پیش تعیین‌شده فراتر رفت، وارد یک موقعیت خرید (لانگ) شوند که به آنها کمک کند سودهای بالقوه را بدست آورند.
استاپ اوردر فروش
برعکس، استاپ اوردر فروش (Sell Stop Order) زمانی استفاده می‌شود که معامله گر بخواهد دارایی را به قیمتی کمتر از قیمت فعلی آن بفروشد. به عنوان مثال، اگر بیت کوین با قیمت 20000 دلار معامله می‌شود و یک معامله گر بخواهد ضررهای احتمالی خود را با فروش در صورت کاهش قیمت به 18950 دلار محدود کند، می‌تواند یک استاپ اوردر فروش در قیمت 18950 دلار ارائه دهد. اگر قیمت بیت کوین به 18950 دلار یا به کمتر از 18950 دلار برسد، دستور توقف ضرر فروش آغاز می‌شود و کارگزار تلاش می‌کند تا معامله را انجام دهد.
استاپ اوردر فروش معمولاً توسط معامله گران استفاده می‌شود تا در صورت کاهش قیمت دارایی به زیر یک سطح حمایت خاص، از ضررهای بیشتر جلوگیری کنند. با تنظیم دستور توقف فروش، معامله گران می‌توانند به طور خودکار دارایی‌های خود را در صورت رسیدن قیمت به سطح از پیش تعیین شده خود بفروشند و به آنها کمک می‌کند تا زیان‌های احتمالی را به حداقل برسانند و ریسک را به طور موثر مدیریت کنند.
تفاوت لیمیت اوردر و استاپ اوردر
اگرچه لیمیت اوردر و استاپ اوردر هر دو در ترید استفاده می‌شوند، اما تفاوت‌های مشخصی در عملکرد و هدف آنها وجود دارد.
تفاوت اصلی بین لیمیت اوردر و استاپ اوردر در نحوه استفاده از این دستورات نهفته است.
سفارشات لیمیت در درجه اول برای کنترل قیمتی که یک معامله گر می‌خواهد یک دارایی را بخرد یا بفروشد استفاده می‌شود. هنگامی که یک معامله گر یک سفارش لیمیت می‌گذارد، اساساً یک مرز قیمت تعیین می‌کند و بیان می‌کند که فقط مایل به خرید یا فروش در آن قیمت خاص است. سفارش تا زمانی که اجرا یا لغو نشود فعال باقی می‌ماند و به معامله گران اجازه می‌دهد کنترل بیشتری بر قیمت اجرا داشته باشند. سفارشات لیمیت معمولاً توسط معامله گرانی استفاده می‌شود که می‌خواهند مطمئن شوند که در سطوح قیمتی خاص وارد یا خارج می‌شوند.
در مقابل، استاپ اوردر یا استاپ لاس اصولاً برای محدود کردن ضررهای احتمالی یا شروع معاملات زمانی که قیمت بازار به سطح معینی می‌رسد استفاده می‌شود. استاپ اوردر به عنوان ماشه‌ای عمل می‌کند که با رسیدن به قیمت استاپ، سفارش مارکت (market order) را فعال می‌کند. برای مثال، یک معامله گر می‌تواند استاپ اوردر فروش را زیر قیمت فعلی بازار تعیین کند تا در صورت کاهش بیشتر قیمت، ضررهای احتمالی خود را محدود کند. استاپ اوردر اغلب به عنوان ابزار مدیریت ریسک استفاده می‌شود و به معامله گران اجازه می‌دهد تا در صورت حرکت قیمت خلاف جهت آنها، فرآیند خروج از پوزیشن به صورت خودکار انجام شود.
توجه به این نکته مهم است که در حالی که سفارشات لیمیت کنترل قیمت را فراهم می‌کنند، اجرای آنها تضمین شده نیست. این احتمال وجود دارد که بازار به قیمت مشخص شده برسد اما سفارش تکمیل نشود. از سوی دیگر، سفارشات استاپ اوردر پس از رسیدن بازار به قیمت استاپ (stop price) ، تضمین شده هستند، اما در صورت وجود لغزش یا گپ در بازار، قیمت اجرای معامله ممکن است با قیمت استاپ متفاوت باشد.
به طور خلاصه، تفاوت کلیدی بین لیمیت اوردر و استاپ اوردر ، مکانیسم ماشه یا تریگر آنها است. سفارشات لیمیت اوردر بر کنترل قیمت اجرای معامله تمرکز می‌کنند، در حالی که سفارشات استاپ اوردر به عنوان ماشه برای سفارش بازار (Market order) در هنگام رسیدن به قیمت مشخص‌شده عمل می‌کنند. درک این تمایزات برای معامله گران به منظور استفاده موثر از این نوع سفارشات در شرایط مختلف بازار بسیار مهم است.
بیشتر بخوانید: FUD چیست و چه تاثیری بر بازار رمز ارزها دارد؟
مزایا و معایب لیمیت اوردر و استاپ اوردر
هم سفارش‌های لیمیت اوردر و هم سفارشات استاپ اوردر مزایا و معایب منحصر به فرد خود را دارند که معامله گران باید هنگام استفاده از آنها در استراتژی‌های معاملاتی خود آن را در نظر بگیرند.
مزایای لیمیت اوردر
- کنترل قیمت: سفارش‌های لیمیت به معامله گران اجازه می‌دهد تا قیمت دقیقی را که مایل به خرید یا فروش دارایی هستند، مشخص کنند. این کنترل روی قیمت می‌تواند در دستیابی به نقطه ورود یا خروج مطلوب مفید باشد.
- اجتناب از نوسانات قیمت: معامله گران با تنظیم سفارشات لیمیت می‌توانند از نوسانات نامطلوب قیمت اجتناب کنند و از هزینه بیش از حد برای یک ارز دیجیتال یا فروش آن با قیمت کمتر از حد مطلوب جلوگیری کنند.
- صبر و انضباط: سفارش‌های لیمیت اوردر، معامله‌گران را تشویق می‌کند تا با خودکار کردن فرآیند ترید صبور و منضبط باشند. این می‌تواند به معامله گران کمک کند تا از تصمیمات هیجانی مبتنی بر نوسانات کوتاه مدت بازار اجتناب کنند.
معایب سفارشات محدود
- ریسک اجرا: اگر بازار به قیمت از پیش تعیین شده (Limit price) نرسد، ممکن است سفارش اجرا نشود. حتی در صورت رسیدن قیمت به Limit price ، ممکن است نقدینگی کافی برای پر کردن سفارش وجود نداشته باشد، که احتمالاً منجر به از دست رفتن فرصت‌های معاملاتی یا تاخیر در اجرا می‌شود.
- نوسانات بازار: هنگام نوسانات بالای بازار، ممکن است سفارشات لیمیت اجرا نشود، زیرا نقدینگی ممکن است کاهش یابد، به خصوص اگر بازار به سرعت از سطح قیمت مشخص شده فاصله بگیرد. ممکن است سفارش تریدر به طور ناقص پر شده یا اصلاً انجام نشود.
مزایای استاپ اوردر
- مدیریت ریسک: استاپ اوردرها می‌توانند به عنوان ابزار مدیریت ریسک موثر عمل کنند و به طور خودکار فروش دارایی را در صورت کاهش قیمت آن به سطح از پیش تعیین شده، آغاز کنند. این به محدود کردن ضررهای احتمالی و محافظت از سرمایه کاربر کمک می‌کند.
- شروع معامله: از استاپ اوردر می‌توان برای انجام ترید با فعال‌سازی خودکار سفارش خرید زمانی که قیمت دارایی از سطح مشخصی عبور کرد، استفاده کرد. این به معامله گران اجازه می‌دهد تا زمانی که بازار روند یا سطح خاصی را شکست، وارد پوزیشن شوند.
- کاهش تاثیر احساسات تریدر: سفارش استاپ می‌تواند سوگیری ذهنی و بلاتکلیفی را از معاملات حذف کند. سطوح از پیش تعیین شده را می‌توان به طور خودکار تنظیم کرد و پس از شروع، معامله بدون دخالت تریدر انجام می‌شود. این امر تأثیر احساسات را بر نتایج معاملات کاهش می‌دهد.
معایب استاپ اوردر
- اختلاف قیمت اجرا: در حالی که دستورهای استاپ لاس اجرای معامله را تضمین می‌کند، قیمت واقعی اجرای ممکن است به دلیل نوسانات بازار، لغزش قیمت یا گپ‌ها از قیمت تعیین‌شده منحرف شود. معامله گران ممکن است با زیان‌های غیرمنتظره یا نقطه ورود کمتر از حد مطلوب مواجه شوند.
- Whipsawing: در بازارهای پرنوسان، ممکن است قیمت پس از شروع دستور توقف (Stop)، به سرعت در جهت معکوس حرکت کند. این می‌تواند منجر به ضرر به دلیل خروج زودهنگام از معامله شود.
با درک مزایا و معایب لیمیت اوردر و استاپ اوردر ، معامله گران می‌توانند تصمیمات آگاهانه‌ای در مورد زمان و نحوه استفاده موثر از این نوع سفارشات بگیرند.
سفارش استاپ-لیمیت چیست؟
سفارش استاپ-لیمیت (stop-limit order) یک دستور شرطی است که ترکیبی از یک سفارش استاپ و سفارش لیمیت است. این سفارش با تعیین قیمت توقف (Stop) و قیمت لیمیت (Limit)، به معامله گران کنترل بیشتری بر اجرای معاملات خود می‌دهد. هنگامی که قیمت بازار به قیمت توقف یا استاپ می‌رسد، سفارش استاپ-لیمیت به یک سفارش لیمیت تبدیل می‌شود و معامله فقط با قیمت لیمیت تعیین شده یا بهتر از آن انجام می‌شود.
قیمت توقف در سفارش استاپ-لیمیت به عنوان نقطه فعال‌سازی یا ماشه عمل می‌کند. هنگامی که قیمت بازار به قیمت توقف رسید، سفارش استاپ-لیمیت فعال شده و به یک سفارش لیمیت تبدیل می‌شود.
قیمت لیمیت در سفارش استاپ-لیمیت تعیین کننده حداکثر یا حداقل قیمتی است که معامله گر مایل به خرید یا فروش دارایی است. برخلاف سفارش استاپ لاس معمولی، که در آن قیمت اجرا تضمین نشده است، یک سفارش استاپ-لیمیت به معامله‌گران کنترل بیشتری بر قیمت اجرا با تعیین یک حد مشخص می‌دهد.
سفارش استاپ-لیمیت چگونه کار می‌کند؟
بیایید یک مثال را در نظر بگیریم. فرض کنید یک ارز دیجیتال در حال حاضر با قیمت 25 دلار معامله می‌شود و یک تریدر قصد دارد در صورت کاهش قیمت به 20 دلار یا کمتر از موقعیت خود خارج شود. در این حالت، معامله‌گر یک سفارش استاپ-لیمیت با قیمت استاپ 20 دلار و قیمت لیمیت 19.50 دلار انجام می‌دهد. اگر قیمت رمزارز به 20 دلار یا کمتر از 20 دلار برسد، سفارش استاپ-لیمیت فعال می‌شود و به یک سفارش لیمیت تبدیل می‌شود تا ارز دیجیتال را به قیمت 19.5 دلار یا در صورت وجود با قیمت مطلوب‌تری بفروشد.
سفارشات استاپ لیمیت می‌توانند در بازارهای پرنوسان سودمند باشند، زیرا نوسانات سریع قیمت رایج است. آنها به معامله گران اجازه می‌دهند تا سطح دقیق قیمت را برای اجرای معامله تعیین کنند و خطرات مرتبط با لغزش قیمت یا گپ‌های قیمتی غیرمنتظره را کاهش دهند.
با این حال، توجه به این نکته ضروری است که اگر بازار به قیمت استاپ تعیین شده نرسد، اجرای سفارشات استاپ لیمیت تضمین شده نیست. علاوه بر این، در زمان افزایش نوسانات بازار، این احتمال وجود دارد که قیمت لیمیت مشخص شده در سفارش پر نشود و در نتیجه فرصت معاملاتی از دست برود.
نتیجه گیری
درک تفاوت بین لیمیت اوردر و استاپ اوردر برای معامله گران ضروری است. سفارش‌های لیمیت اوردر کنترلی بر قیمت اجرایی ترید را فراهم می‌کنند و اطمینان می‌دهند که معامله‌گران می‌توانند در سطوح قیمتی دلخواه خرید و فروش کنند. از سوی دیگر، استاپ اوردر بدون در نظر گرفتن قیمت، مدیریت ریسک و اجرای تضمینی معامله را ارائه می‌دهند. معرفی سفارشات استاپ-لیمیت به معامله گران دقت بیشتری در اجرای معاملات خود با تعیین قیمت‌های استاپ و لیمیت می‌دهد. معامله گران با گنجاندن این نوع سفارشات در استراتژی‌های معاملاتی خود، می‌توانند تصمیم گیری‌های صحیح خود را افزایش دهند، ریسک ترید را به طور موثر مدیریت کنند و بازده کلی معاملات خود را بهبود بخشند.
سوالات متداول
استاپ اوردر (که همچنین به عنوان دستور توقف ضرر یا استاپ لاس نیز شناخته می‌شود) در معاملات برای محدود کردن ضررهای احتمالی یا شروع معامله زمانی که قیمت بازار به سطح معینی می‌رسد استفاده می‌شود.
لیمیت اوردر یا سفارش لیمیت نوعی سفارش است که در معاملات برای تعیین حداقل قیمت (برای سفارش‌های فروش) یا حداکثر قیمت (برای سفارش‌های خرید) استفاده می‌شود که در آن سرمایه‌گذار مایل به خرید یا فروش یک دارایی خاص است.
