متاورس (Metaverse) یا جهان دیجیتال چیست؟

به طور خلاصه متاورس (Metaverse)، یک دنیای مجازی و دیجیتال است، جایی که هر چیزی که تصور کنیم می‌تواند در آن وجود داشته باشد. یک دنیای دیجیتال سه بعدی که جایگزین واقعیت است، حواس بینایی، شنوایی و لامسه‌ی ما در چنین جهانی گسترش می‌یابد. چیزهای دیجیتال با دنیای فیزیکی ترکیب شده و هر زمان که بخواهیم در محیط‌های کاملاً سه بعدی دیجیتال قرار می‌گیریم. این خانواده از فناوری‌ها به عنوان واقعیت توسعه‌یافته (XR) شناخته می‌شوند.

متاورس معانی زیادی دارد. اما مواد اصلی تشکیل‌دهنده آن، شبکه‌های همه منظوره، ارزهای رمزنگاری‌شده و شبکه‌های رمزنگاری مانند بیت کوین، اتریوم، XR ها (VR و AR) و همچنین NFT ها هستند.

- Advertisement -

ما معتقدیم که متاورس روزی به یک اقتصاد عظیم تبدیل خواهد شد. این اقتصاد حداکثر 10 برابر ارزش کل اقتصاد جهانی فعلی را شامل می‌شود. اگر هنوز مطمئن نیستید که در مورد چه چیزی صحبت می‌کنیم به خواندن این مقاله ادامه دهید.

ریشه متاورس

برای درک اینکه چه اتفاقی خواهد افتاد، ابتدا باید ببینیم این پروژه از کجا نشأت گرفته است. در سال 1985، ریچارد گاریوت اصطلاح “Avatar” را برای توصیف شخصیت یک بازیکن در یک بازی ویدیویی ابداع کرد.

«اولتیما IV اولین بازی‌ای بود که می‌خواستم در آن بازیکن به آنچه من معضلات اخلاقی و چالش‌های اخلاقی خواندم، پاسخ دهد. در حالی که مشغول تحقیق درباره فضایل و اخلاق بودم برای جستجوی نمادهای اخلاقی یا فلسفه اخلاقی، در بسیاری از متون هندو به مفهوم کلمه آواتار برخوردم. در آن متون، آواتار مظهر جسمانی یک خدا هنگام فرود آمدن به زمین بود. این عالی است، من واقعاً سعی می‌کنم روح شما را در قلمرو خیالی‌ام محک بزنم.»

ریچارد گاریوت

نیل استیونسن در کتاب 1992 خود، سقوط بهمن یا “Snow Crash” دنیایی از واقعیت مجازی شبیه اینترنت را تصور کرد که «متاورس» نامیده می‌شد. در متاورسِ استیونسون کاربران با اشکال دیجیتالی خود با نام «آواتار» تعامل می‌کنند.

اصطلاح «آواتار» از کتاب سقوط بهمن، به ادبیات داستانی جهان گسترش یافت. از جمله “Ready Player One” از Earnest Cline که به یک فیلم محبوب تبدیل شد. در “Ready Player One”، یک متاورس متمرکز به نام Oasis میزبان آواتارهایی بود که می‌توانند به روش‌های مختلف شخصی‌سازی شوند. بازیکنان می‌توانند آیتم‌ها و لباس‌ها را برای استفاده در بازی خریداری کنند. این آیتم‌ها اقلام ارزش واقعی داشتند و از دست دادن آنها یک معامله بزرگ بود.

بسیاری از بازیکنان بازی‌های ویدیویی می‌توانند این مسئله را درک و به راحتی با آن همزاد پنداری کنند. ما برای کسب جوایز داخل بازی سخت تلاش می‌کنیم. و به این نتیجه می‌رسیم که در هر زمان ممکن است به دلایلی آیتم‌های کسب‌شده از ما گرفته شود یا ارزش آنها توسط برخی از قدرت‌های متمرکز که همه موارد را کنترل می‌کند از بین برود.

ویتالیک بوترین، طرفدار بازی World of Warcraft

در سال‌های قبل از همه‌گیر شدن جهانی بیت کوین به عنوان اولین ارز رمزنگاری‌شده دنیا، ویتالیک بوترین بازیکن علاقه‌مند به وار کرفت (World of Warcraft) بود.

«شبی که بازی وارکرفت تلسم یکی از شخصیت‌های داخل بازی من را حذف کرد، با گریه به خواب رفتم. در آن روز فهمیدم که خدمات متمرکز چه وحشت‌هایی را به همراه دارند.» ~ ویتالیک بوترین

این باعث شد ویتالیک ایده اتریوم را ارائه دهد. یک رمز ارز غیرمتمرکز که تا حدودی مانند بیت کوین است. یک شبکه بلاک چین که بواسطه قراردادهای هوشمند می‌تواند برنامه‌های دلخواه را اجرا کند. قراردادهای هوشمند می‌توانند کارهای زیادی انجام دهد. یکی از این موارد نشان دادن یک آیتم دیجیتالی منحصر به فرد است که NFT نامیده می‌شود.

چرا متاورس به ارزهای دیجیتال، NFT و استانداردهای باز نیاز دارد؟

آیتم‌های دیجیتال در حال حاضر بیش از 10 میلیارد دلار بازار ارزش دارند و فقط بازی فورتنایت (Fortnite) بیش از 1 میلیارد دلار فروش کرده است. اما در حال حاضر، آیتم‌های دیجیتالی فورتنایت، فقط در خود فورتنایت کار می‌کنند. و اگر کمپانی اپیک گیمز تصمیم به تعطیل کردن فورتنایت بگیرد، این آیتم‌های دیجیتالی یک شبه بی‌ارزش می‌شوند. مثل اینکه یک بازار چند میلیارد دلاری در اتر ناپدید شود.

در تاریخ 13 آگوست، کمپانی اپیک گیمز، سازنده فورتنایت از اپل به دلیل پرداخت 30٪ خریدهای درون بازی شکایت کرد. فیس بوک در دسامبر سال 2020 اعلام کرد که از اپیک گیمز حمایت خواهد کرد. زیرا آنها نیز در تلاش بودند محصولات را با خریدهای داخل برنامه در فروشگاه اپ استور اپل منتشر کنند.

NFT یک آیتم دیجیتالی است که می‌تواند بدون نیاز به یک شرکت متمرکز ایجاد شده، در بازار آزاد فروخته یا خریداری و توسط هر کاربر کنترل شود.

برای اینکه آیتم‌های دیجیتال ارزش واقعی و ماندگاری داشته باشند، باید مستقل از نهاد مرکزی وجود داشته باشند. مرکزیتی که هر لحظه ممکن است تصمیم به حذف یا غیرفعال کردن آن‌ها بگیرد. NFT ها قادرند صدها هزار دلار پول را  مدیریت و هدایت کنند. به عنوان مثال، همکاری بین Trevor Jones و هنرمند کمیک DC José Delbo به قیمت 302.5 ETH فروخته شد که در آن زمان 111 هزار دلار بود. اکنون ارزش ETH بیش از 220 هزار دلار است.

تفاوت بین آیتم‌های موجود در فورتنایت و NFT ساده است: مالکیت حقیقی. حق مالکیت آیتم دیجیتال به این معنی است که خریدار آن NFT هرگز نگران این نباشد که برخی از شرکت‌های موجود در فضای ابری خدمات خود را متوقف کرده یا حسابش را مسدود کنند. متاورس باید یک اکوسیستم باز باشد، نه یک اکوسیستم تحت سلطه سلایق شخصی شرکت‌ها.

مبانی متاورس

• اینترنت– شبکه‌ای غیرمتمرکز از رایانه‌ها که متعلق به هیچ نهاد یا دولتی نیست و برای استفاده از آن به مجوز مرکزی چنین نهادی احتیاج ندارد.
• استانداردهای باز برای رسانه‌ها، از جمله متن، تصاویر، صدا، فیلم، ویژگی سه بعدی، صحنه‌ها و هندسه سه بعدی، بردارها، توالی‌ها و … برای تولید و ترکیب هر یک از این موارد الزامی‌اند. Pixar’s USD و NVIDIA’s MDL گام‌های خوبی در جهت همکاری با برنامه‌های سه بعدی هستند.
• استانداردهای زبان برنامه نویسی را برای هر یک از موارد بالا در نظر بگیرید. چنین استانداردهایی شامل HTML، JavaScript، WebAssemble، WebXR، WebGPU Shader Language و غیره است.
• سخت‌افزار واقعیت افزوده (XR) مانند عینک‌های هوشمند.
• دفترهای غیرمتمرکز و سیستم‌عامل‌های قرارداد هوشمند (به عنوان مثال بلاکچین‌ها) برای معاملات شفاف، بدون نیاز به محوز و مقاوم در برابر سانسور. به عنوان مثال می‌توان به بیت کوین، اتریوم، تتا، زنجیره هوشمند بایننس و بسیاری موارد دیگر اشاره کرد.

همه اینها پایه‌های مهم اقتصاد مالکیت را تشکیل می‌دهند که از متاورس پشتیبانی می‌کنند و آن را به یک کالای عمومی پایدار تبدیل می‌کند. اگر یک بازیگر اصلی وجود داشته باشد که دارایی‌ها، قابلیت‌های کاربر و حساب‌های بانکی را کنترل کند، نمی‌توانید یک اقتصاد کاملاً باز داشته باشید. اقتصاد غیرمتمرکز نسبت به اعتماد به هر شرکتی با کلیدهای متابرد منصفانه‌تر، کارآمدتر و پایدارتر است. در دنیای کریپتو، همه کلیدهای مخصوص توسعه‌ی خود را می‌گیرند.

مالتیورس

در حال حاضر، یک متاورس تعامل‌پذیر جهانی مانند Oasis وجود ندارد. در عوض، یکسری پلتفرم مختلف داریم که برای جذب کاربران رقابت می‌کنند. اولین بازی‌های MMO و جهان باز، مانند وارکرفت و سکند لایفت (Second Life)، از حدود 2003–2004 شروع به پایه‌‌گذاری فضاهای چند بعدی مدرن کردند. اما همانطور که ویتالیک اظهار کرد، اقتصاد آنها 100٪ به یک شرکت متمرکز متکی است. که باید به آن اعتماد کنید. باید به نیازهای دیگر کاربران احترام بگذارید و نمی‌توانید وسایل و پول خود را از دنیای بازی به دنیای دیگر ببرید.

دیسنترالند چیست؟

دیسنترالند (Decentraland) یک فضای سه بعدی است که می‌توانید در آن دنیاهای مجازی بسازید، بازی کنید. در موزه‌های مملو از هنر NFT گشت و گذار کنید و یا حتی در کنسرت‌های زنده شرکت کنید. اگر کیف پول متاماسک را نصب کرده باشید، می‌دانید که برای دسترسی به رمز ارزها و NFT ها از یک مرورگر وب استاندارد استفاده می‌کند. شما می‌توانید برای خرید و فروش املاک، ایجاد آثار هنری مجازی، گالری‌های هنری مجازی دراین فضا اقدام کنید. در حال حاضر چندین شرکت در دیسنترالند سرمایه‌گذاری کرده‌اند و ممکن است برخی از آنها مایل به پرداخت هزینه‌ای به سازندگان ماهر برای توسعه آن باشند.

دیسنترالند حتی وارد فضای کنفرانس شده است. و ثابت کرده که فرصت‌های جالبی برای ایجاد تجارب غرفه‌های منحصر به فرد و خلاقانه برای فروشندگان وجود دارد. طراحان صحنه‌های سه بعدی ممکن است روزی بتوانند فضای کاری خوبی از طریق طراحی کنفرانس‌ها در متاورس بدست آورند.

انواع مختلفی از مینی گیم‌ها در Decentraland وجود دارد. و برخی از آنها به شما NFT جایزه می‌دهند. شما می‌توانید جایزه‌هایتان را در OpenSea بفروشید. سیستم‌عامل‌های مشابهی مانند Somnium Space و The Sandbox نیز ظهور کرده‌اند. تا آنجا که من مطلع هستم، شما نمی‌توانید امکانات Decentraland را وارد The Sandbox کنید.

ارتباط ارز دیجیتال و متاورس

نرم‌افزار رایانه‌ای Folding@Home از سال 2000 وجود دارد. اشتراک فایل به صورت همتا به همتا (P2P) هم از دهه 1990 وجود دارد. ما می‌توانستیم یک پلتفرم مشترک برای اشتراک‌گذاری فایل و محاسبات غیرمتمرکز ایجاد کنیم. اما یک مؤلفه اصلی در آن غایب بود: چگونه به کاربران پاداش می‌دهیم تا در خدمات عمومی سهیم شوند؟

افراد زیادی CPU خود را برای کمک به مبارزه با سرطان و کرونا اختصاص می‌دهند، اما یکی از مشکلات اصلی سرویس‌های اشتراک فایل P2P بارگیری رایگان است. افراد زیادی به هم متصل می‌شوند، منابع مشترک را مصرف می‌کنند و سپس قبل از اینکه به اندازه کافی مشارکت کنند تا پاداش دریافت کنند، از هم جدا می‌شوند.

ما به مشوق نیاز داشتیم. رمز ارزها یک پول قابل‌برنامه‌ریزی هستند و با استفاده از آنها می‌توانیم پروتکل‌های خودپایدار ایجاد کنیم: سرویس‌های اشتراک فایل که در آن افراد برای اشتراک فضا و پهنای باند خود به آنها پول پرداخت می‌شود یا سرویس‌های اشتراک توان محاسباتی که در آن افراد پاداش می‌گیرند تا GPU بازی‌های گران قیمت خود را وقتی مشغول بازی نیستند به اشتراک بگذارند. به همین ترتیب، ما می‌توانیم پول خود را برای تأمین نقدینگی جمع کنیم تا کاربران بتوانند از یک ارز دیجیتال با ارز دیگر مبادله کنند. به تأمین‌کنندگان نقدینگی بابت افزودن نقدینگی به بازار هزینه پرداخت می‌شوند.

جمع بندی

رمز ارزها به ما امکان می‌دهند تا حول یک متاورس یا جهان دیجیتال مشترک جمع شویم و هزینه‌های خدمات مورد نیاز برای پشتیبانی از آن را بپردازیم بدون اینکه یک شرکت مرکزی صاحب همه منابع باشد. پس هرکسی می‌تواند نودهای این سرویس را در خانه خود اجرا کند و برخی از هزینه‌های سخت‌افزار مورد نیاز برای تعامل با متاورس را بازیابی کند.